• Geschiedenis van Jan van Arckel

    In april 1925 werd door een groepje jongelui uit Ammerzoden de voetbalvereniging Excelsior opgericht. Vanaf september 1926 streden zij in de jeugdafdeling van het District Den Bosch van de Rooms Katholieke Voetbal Bond. De thuiswedstrijden werden gespeeld op de Gemeentewei aan de Wellsedam ter hoogte waar nu de Schokkerstraat ligt. De pastoor was echter sterk tegenstander van deze vorm van naaktloperij en de vereniging ging heel snel ter ziele. Toch deden de jongeren nieuwe pogingen om een veld te krijgen waar de pastoor geen zeggenschap over had. Slager Bertus Aarts had een stuk weiland aan de Kakelkamp in Hedel, onderaan de binnenkant van de dijk waar aan de buitenkant de wiel van Teskus ligt. Toen dit weiland speelklaar was gemaakt door de jongeren werden 2 verenigingen opgericht: Be Quick werd met medewerking van Kapelaan Smitz opgericht. De kapelaan kreeg het niet voor elkaar dat alle jongeren lid werden. De jongeren ouder dan 16 jaar richtten een eigen vereniging op: A.V.V. De Hedelse notabelen vonden het echter niet gepast dat op zondag op hun grondgebied werd gesport, waardoor de voetballers op zoek moesten naar een andere locatie. Doortastendheid van de kapelaan was de reden dat er een speelveld kwam op de plaats waar het huidige 2e veld ligt. Dit veld werd op Tweede Pinksterdag, maandag 20 mei 1929  mei 1929 's middags om vijf uur plechtig geopend door burgemeester Herckenrath.

  • Deze sprak zijn angst uit voor de gezondheid van de jonge voetballers. Volgens hem was de kans op deze volksziekte erg groot als men ging voetballen. Nog opmerkelijker waren de woorden die pastoor Trienekens sprak: ""Ik verklaar hiermede het terrein voor geopend en hoop het ook spoedig weer te kunnen sluiten .."De eerste officiële wedstrijd op het terrein aan de Kakelkamp werd gespeeld door A.V.V. De tegenstander was de R.K.V.V. Juliana uit Hintham. Juliana won met 2-1.

    In oktober 1929 werd Kapelaan Smitz door de bisschop van 's-Hertogenbosch aangesteld tot geestelijk adviseur van Be Quick en A.V.V. Het seizoen 1929-1930 was het eerste seizoen waarin Ammerzodense clubs vertegenwoordigd waren.

  • Toch bleef het voor de leiding van de beide clubs en kapelaan Smitz moeilijk te verkroppen dat de thuiswedstrijden van de Ammerzodense clubs in Hedel moesten worden gespeeld. Ze kregen van het gemeentebestuur van Hedel daarvoor wel toestemming, maar het was begrijpelijk dat men bleef uitkijken naar een locatie in het eigen dorp. De voorzitter van A.V.V., Ties Danklof, wees op een weiland aan de Middelste Heiligenweg, de Boonkamp. De helft van dit weiland was groot genoeg om er een voetbalveld op aan te leggen. Kapelaan Smitz stapte geregeld naar zijn pastoor om dit probleem te bespreken. Altijd kwam hij met een negatief antwoord terug. De pastoor leek niet om te praten. Met hulp van de bisschoppelijk adviseur van de Rooms-Katholieke Voetbalbond drukte kapelaan Smitz tenslotte in 1930 door dat de voetbalsport in Ammerzoden kon worden uitgeoefend. Hij kreeg het voor elkaar dat twee personen, van elke vereniging één, bij bisschop van Diepen mochten komen praten. Ties Danklof namens A.V.V. en Johan Verlouw namens Be Quick fietsten daarom naar het bisschoppelijk paleis aan de Parade in Den Bosch om de bisschop het Ammerzodense voetbalverhaal uit te leggen.

  • De bisschop noteerde alles en beloofde de twee jongemannen dat hij het hele probleem zou bestuderen. "Ik zal mijn best doen en ik denk dat het wel goed zal komen." Hij besprak daarop het probleem met de geestelijk adviseur van de R.K. Voetbal Bond  en besloot waarschijnlijk dat een beetje druk op pastoor Trienekens op zijn plaats was. Het gevolg was dat het kerkbestuur (lees de pastoor) de helft van de Boonkamp, gelegen aan de Middelste Heiligenweg (dit was het terrein wat nu het 2e veld van Jan van Arckel is) voor de voetbalsport tegen een redelijke huurprijs ter beschikking stelde. Kapelaan Smitz zamelde geld in door aandelen uit te geven. Veel aandelen werden nooit verzilverd.

  • Het kerkbestuur stelde een aantal voorwaarden aan de ingebruikname van het voetbalveld op en de voetbalbond kwam met een aanvullende eis: er moest één voetbalclub komen in Ammerzoden in plaats van 2. Op zaterdag 29 augustus 1931 werd het veld aan de Heiligenweg geopend. AVV was  inmiddels opgeheven en er werd een nieuwe club opgericht: Fortuna. Helaas lukte het niet om alle spelers van Be Quick over te halen om voor Fortuna te spelen, er bleven steeds minder leden over bij beide verenigingen. Er ontstonden financiële spanningen. Een aantal notabelen greep toen in; Be Quick en Fortuna werden opgeheven en op 8 augustus 1933 werd de rkvv Jan van Arckel opgericht. Het eerste bestuur bestond uit gemeentesecretaris Paulus Hoynk van Papendrecht- voorzitter; schoolmeester Johan Tegelaers – secretaris, kassier van de plaatselijke bank Lies van Geffen – penningmeester, Jacob Moors en Theo van Aalten – beiden bestuurslid, Pater Smitz – geestelijk adviseur.

  • Aftrap door Burg de Leeuw op 27 mei 1934 JvA 1 en 2 tegen Huissen 1 en 2
  • Er werden wedstrijden georganiseerd tegen grote clubs. In de krant kwam telkens een gloedvol verslag te staan. Rector Burgers van het Clarissenklooster maakte de tekst van een clublied, Dhr van de Pol uit Herpt maakte de muziek; de fanfare was dikwijls aanwezig om de wedstrijd muzikaal op te luisteren.

    Uitwedstrijden werden gezinsuitjes op de fiets. Het dorp ging helemaal achter de club staan en de spelers genoten een steeds hoger aanzien in het dorp. Jaarlijks werden er activiteiten georganiseerd om geld binnen te krijgen zodat de huur van het veld betaald kon blijven worden. Een revue werd ingestudeerd en gespeeld, een ander jaar werd een fancy-fair gehouden, in 1937 werd een oefenwedstrijd gespeeld tegen v.v. Brasschaet uit Antwerpen. De 3000 toeschouwers zorgden voor een prachtige recette.

    Tijdens de oorlog werd er steeds minder gevoetbald. Steeds meer leden werden van de ledenlijst gehaald omdat ze anders door de Duitsers konden worden opgepakt en te werk gesteld in Duitsland. In 1942-1943 waren nog 2 elftallen ingeschreven, maar in het voorjaar van 1943 waren er nog maar 14 leden.

  • In 1946 werd het voetballen weer hervat: 29 actieve leden en een aantal bestuursleden werden aan de bond doorgegeven. Er werden verschillende toernooien bezocht met wisselend succes. In augustus 1947 waren er 38 actieve leden. Jan van Arckel werd door de KNVB in de laagste klasse ingedeeld. Er kwamen nieuwe problemen: het veld voldeed niet meer aan de eisen van de voetbalbond. Er moest dus een ander veld komen. Van het kerkbestuur kon een weiland aan “D’n Huybert” en “De Lange Dammen” worden gehuurd (tezamen het huidige 1e veld met trainingsveld). Dat moest speelklaar worden gemaakt, o.a. met drainage en een barak van 28 bij 10 m. Voorwaarde voor het huren en gebruiken van deze locatie was dat de paardenvereniging Gelderse Boys en de dameskorfbalclub Ons Vios gebruik mochten maken van het veld en dat ook sportdagen van de r.k. Jonge Boerenstand op de velden mochten worden gehouden.

    In 1951 Kreeg Jan van Arckel te horen van de uitbaters van café ’t Centrum dat dit café niet meer als clubhuis en thuishonk van de voetballers mocht worden beschouwd.  Overleg met de kersverse uitbaters van De Roode Leeuw leverde op, dat Jan van Arckel vanaf dat jaar De Roode leeuw als haar thuishonk mocht zien.

    Na jarenlang op “D’n Huybert” te hebben gespeeld moest het veld in 1965 gerenoveerd worden. Er werd uitgeweken naar een als veld klaar gemaakt weiland aan de Hogesteeg, daar waar nu de splitsing Bernseweg-Hogesteeg ligt tot aan de fabriek van Alabastine. Daar werd een historische wedstrijd gespeeld. Op 24 oktober 1965 kwam BVV als koploper op bezoek bij Jan van Arckel dat stijf onderaan stond. Ruim 2000 toeschouwers zagen Jan van Arckel met 5-1 winnen van BVV.

    Het aantal jeugdleden groeide tot aan 1970 explosief. Er kwam een gebrek aan speelruimte. In 1970 werd het vroegere voetbalveld aan de overzijde van de Gaardenweg het 2e veld. In 1971 werd voor de eerste keer het Pruikemaokertoernooi georganiseerd. Tijdens de meimaand spelen teams van bedrijven en instellingen een aantal wedstrijden tegen elkaar.

    Op 14 januari 1972 verkreeg de club vergunning om het jeugdhuis te verbouwen. Er werden naast de kantine twee kleedkamers van 10 bij 4 meter gemaakt, er kwam een scheidsrechterskamer, een theekeuken en een berging. Om de kosten van het tweede speelveld en de verbouwing van de kantine te kunnen betalen werden wat activiteiten ontplooid: er werd een actiecomité opgericht dat kienavonden ging organiseren, de gebroeders Van den Oord kwamen in december 1967 met het idee om extra geld voor de voetbalclub te verdienen door kerstbomen te gaan verkopen.

  • In het najaar van 1979 verscheen het eerste clubblad; de laatste editie daarvan werd uitgegeven ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan in juni 2008. Ook in 1979 werd voor de eerste maal de spelavond georganiseerd, waarbij vooral in de beginjaren een prominent uit de voetbalwereld als spelleider werd aangetrokken. 

    Het tweede veld kreeg in 1980 een opknapbeurt. Er kwam een nieuwe afrastering. In 1985 kreeg de hele accommodatie een opknapbeurt. Er kwam een nieuwe entree, de velden werden verbeterd en langs de afrastering langs het hoofdveld werd klinkerbestrating aangebracht.

    In september 1986 moest de verlichting van het trainingsveld en het tweede veld worden aangepast. Gemeentebestuur en N.S.F. betaalden beiden een gedeelte van de kosten. Dit was echter bij lange na niet voldoende. Er werd daarom teruggegrepen naar een middel dat in de dertiger jaren ook al eens beproefd was. Er werden namelijk 285 obligaties van f 100,00 verkocht.

  • In 1988 startte in Ammerzoden officieel het damesvoetbal. Er werd met één team enthousiaste dames deelgenomen aan de competitie. In de jaren daarna had Jan van Arckel vele jaren een damesteam in de competitie.

    Een jaar nadat er een damesteam in de competitie werd ingeschreven werd ook een veteranenteam bij de KNVB aangemeld voor deelname aan een competitie. In datzelfde jaar werd de “club van 100” opgericht. Die heeft helaas maar 5 jaar bestaan.

  • Aan het einde van de tachtiger jaren trad het bestuur in contact met het gemeentebestuur om te trachten gemeentelijke steun te krijgen voor vernieuwing van de accommodatie. Met nam de toestand van het gebouw was zorgwekkend aan het worden. Jaarlijks waren er enkele gesprekken met de wethouder(s) om e.e.a. te bereiken. Onder leiding van vooral de latere voorzitter Chris Backx werd echter aan het gemeentebestuur duidelijk gemaakt dat die ruimte er moest komen. Intern werd hard gewerkt aan de verwezenlijking van de plannen.

    Tenslotte werd groen licht gegeven in 1996, waarna in augustus 1998 het nieuwe gebouw kon worden geopend. Tegelijk werden in 3 achtereen volgende jaren het hoofdveld, de trainingshoek en het tweede veld onderworpen aan renovatie. Met de nieuwbouw ontstond ook meer aantrekkingskracht. De vereniging groeide in enkele jaren explosief.

    In 1995 werd een stichting in het leven geroepen die tot taak kreeg om gelden te beheren uit reclameborden en wedstrijdballen en die de vereniging ondersteunde door het in bruikleen geven van kleding en andere materialen die door de gehele vereniging gebruikt werden. In 1992 besloot het bestuur een nieuw sponsorsysteem in te voeren. Een sponsor kon zich niet meer verbinden aan één elftal. De hele vereniging werd gesponsord. De kosten die behoorden bij de uitwerking en realisatie van de plannen tot nieuwbouw zoals hypotheek, gemeentelijke belastingen, verzekering en beveiliging worden uit deze gelden betaald.

  • In 2014 werden de plannen geconcretiseerd om een uitbreiding van de kleedaccommodatie te realiseren: er was een grote behoefte aan extra opslagruimtes, maar ook de wens om voor de dames- en meisjesteams eigen kleedruimtes te maken lagen aan deze wens ten grondslag. Door gericht hiervoor te sparen en een hernieuwde certificaatlening uit te schrijven kon dit alles worden verwezenlijkt.

  • In 2016 lag de focus op duurzaamheid. Er werd een kunstgrasveld door de Gemeente aangelegd, waarvoor een stichting Sesam in het leven werd geroepen. Om de duurzaamheid een boost te geven werd geïnvesteerd in nieuwe veldverlichting op LED-basis, er kwamen nieuwe verhardingen en hekwerken rondom het veld, het tweede veld kreeg een metamorfose door ook daar hekwerken, bestratingen en dug-outs te vernieuwen. Om dit financieel te kunnen realiseren werd wederom, naast het aanwenden van  spaargeld, de inmiddels beproefde certificaatmethode gebruikt. De duurzaamheid kreeg een vervolg toen in 2020 de binnenverlichting een upgrade kreeg en het dak van het hoofdgebouw vol werd gelegd met zonnepanelen.

  • Op sportief gebied heeft Jan van Arckel weinig hoogtepunten gekend bij de senioren. Het eerste elftal is vanaf 1933 11 maal gepromoveerd, waarvan 9 maal na het behalen van een kampioenschap en 2 maal via de nacompetitie. Er is 2 maal een kampioenschap behaald zonder te promoveren. In totaal was 9 maal degradatie een feit. Het hoogste resultaat in de eindrangschikking behaalde het eerste elftal in het seizoen 1976-1977: de 5e plaats werd toen behaald. In 1960 en 1972 werd Jan van Arckel winnaar van de Toon Schröderbeker, een bekercompetitie waarvoor zich jaarlijks ruim 300 1e en 2e elftallen inschreven.

    Bij de overige seniorenelftallen werden ook zo nu en dan kampioenschappen gevierd. Bij de jeugdafdeling werden veelvuldig kampioenschappen behaald. Bijna jaarlijks zijn er een aantal teams die kampioen zijn geworden.

    Altijd in beweging, gesteund door talrijke vrijwilligers, op zoek naar de optimale omstandigheden waaronder de leden van de vereniging hun sport kunnen beoefenen, heeft Jan van Arckel een eigen maar markante plaats in de gemeenschap Ammerzoden.

rfwbs-sliderfwbs-sliderfwbs-sliderfwbs-sliderfwbs-slide